Spotkajmy sięi poznajmy się… na nowoWracamy do pracy po pandemii

Pandemia i wynikająca z niej wymuszona praca z domu spowodowały, że wiele osób czuje obawę przed powrotem do pracy w biurze, codziennymi spotkaniami z innymi, otwartymi przestrzeniami biurowymi, konfrontacją z ludźmi i ich problemami. Dwa lata to sporo czasu na to, żeby zapomnieć, jak reagować, kiedy znajdziemy się w sytuacji bezpośrednich złożonych interakcji społecznych. Podpowiadamy, jak poradzić sobie z nową sytuacją.

Przyjmuje się, że osoby, które doświadczają lęku przed powrotem do pracy, można podzielić na dwie grupy. Pierwsza to ludzie, którzy uważają, że zatracili zdolności społeczne i komunikacyjne, druga – osoby, które boją się zakażenia wirusem. 
W przypadku pierwszej grupy nie ma w tym nic dziwnego. Badania przeprowadzane na ludziach, którzy byli zmuszeni do przebywania w dłuższej izolacji, tak jak na przykład astronauci, wykazały, że cierpią oni na brak umiejętności społecznych, które zanikają tak jak nieużywane mięśnie. Z tego powodu lęk społeczny przed powrotem do pracy nie jest niczym szczególnym. Normalne jest również to, że boimy się zakażenia, tym bardziej że pandemia – choć w dużo mniejszym nasileniu – trwa. Czy można sobie z tymi lękami poradzić? Można – i warto. 

Człowiek chce do człowieka

Na szczęście ewolucyjnie jesteśmy przystosowani do tego, żeby żyć w grupie – jako „nagie zwierzęta” byliśmy przecież łatwym łupem dla drapieżników. Funkcjonowanie w grupie sprawiało, że nasze szanse na przeżycie gwałtownie wzrastały. Samotników czekał smutny los. Z tego powodu, jak pisała Osiecka, „człowiek chce do człowieka”, bo dzięki temu czuje się nie tylko bezpieczniej, ale ma również zaspokojone podstawowe potrzeby niezbędne do zdrowego psychospołecznego funkcjonowania. 
Po pandemicznej izolacji uczymy się jednak na nowo być z innymi. Zdaniem specjalistów najlepszą metodą pokonywania lęków społecznych jest wykonywanie małych kroków i osiąganie niewygórowanych celów.

Jak poradzić sobie z lękiem przed powrotem do pracy po pandemii – 5 kroków

1. Obniż poziom kortyzolu
   Jeśli wiesz, że np. w przyszłym miesiącu masz wrócić do biura, to nie czekaj do ostatniej chwili, odwiedź swoje miejsce pracy wcześniej. Powoli przyzwyczajaj się do niego. Sprawdź, co się zmieniło. Spróbuj je na nowo oswoić. Być może trzeba je nieco zmienić, przearanżować, odświeżyć. Przygotuj je na swój powrót, dzięki temu obniżysz poziom kortyzolu (hormonu stresu) we krwi.
2. Unormuj godziny snu
   Postaraj się tak zorganizować pracę, żeby można było ją wykonywać w systemie hybrydowym, np. przez trzy dni pracuj z domu, a dwa dni w biurze. Jeśli uznasz, że już czas, możesz stopniowo więcej dni spędzać w pracy, a mniej w domu. Postaraj się unormować swój dzień pod kątem wstawania i kładzenia się spać – nawet w dni, kiedy pracujesz z domu.
3. Poznaj granice – swoje i innych
   Uświadom sobie, gdzie są twoje granice, i poproś innych w biurze, żeby nauczyli się je respektować. Część z nas nie chce podawać ręki w obawie przed zakażeniem, część potrzebuje większego dystansu, kiedy rozmawia z drugą osobą, a jeszcze inni czują się bezpieczniej, jeśli cały czas mają na twarzy maseczkę. Warto porozmawiać ze współpracownikami o tym, co jest, a co nie jest dla nich komfortowe. Inicjuj rozmowy na temat obaw związanych z dystansem społecznym. Dzięki temu podzielisz się z innymi swoimi oczekiwaniami, a także poznasz ich granice.
4. Zapanuj nad euforią
   Zapanuj nad euforią i bodźcami, których możesz doświadczyć po powrocie do biura. Nie musisz od razu porozmawiać i przywitać się ze wszystkimi, dowiedzieć się każdej historii z blisko dwuletniej nieobecności i umawiać się na wspólne towarzyskie wyjście po pracy. W ten sposób nie radzisz sobie z lękiem, ale jedynie go zagłuszasz.
5. Bądź wyrozumiały – dla siebie i innych
   Miej dużą wyrozumiałość wobec siebie i innych. Po powrocie do pracy, po wielu miesiącach izolacji, każdy z nas może zachować się niezręcznie, powiedzieć coś głupiego lub nie zareagować w odpowiedni sposób. Empatia do innych, którzy tak jak my mogą odczuwać lęk, bardzo pomaga w uzyskaniu wspólnego społecznego komfortu.

Nie wskakuj od razu na głęboką wodę. Powoli oswajaj się z sytuacją i pogódź z tym, że nie wszystko będzie dokładnie takie samo, jak było dwa lata wcześniej.

Tomasz Sobierajski