Nowe prace w naszej kolekcji Fundacja Sztuki Polskiej ING

Za oknem lato w pełni. To wspaniały moment, aby na chwilę zwolnić i podsumować ostatnie miesiące. Dla naszej kolekcji był to czas bardzo owocny – na przestrzeni ostatniego roku nasze zbiory powiększyły się o aż 23 prace autorstwa sześciu artystek i artystów tworzących w Polsce. Wśród nich znalazły się dzieła m.in. Marty Niedbał i Pawła Olszczyńskiego, Veroniki Hapchenko czy Daniela Rycharskiego.

Marta Niedbał i Paweł Olszczyński, Rozpuszczanie, 2023, wełna, bawełna, jedwab na barwionej jucie, drewno, 182 x 210 cm

Praca, wykonana wspólnie przez dwójkę artystów, niweluje granice autorstwa i jednostkowego ego. Tkanina nie była tworzona symultanicznie, ale przez każdego artystę indywidualnie w zaciszu własnej pracowni, podróżując kilkukrotnie na trasie Kraków – Warszawa. Wielogłos stał się fundamentem ich pracy, a w dialogu wybrzmiała troska o wkład drugiej osoby. Rozpuszczanie rozpuszcza także granice mediów artystycznych, plasując się na pograniczu tkaniny artystycznej, malarstwa, instalacji. Artyści nie chcieli ujarzmić miękkości tkaniny malarskimi ramami – stąd ich decyzja o wykorzystaniu specjalnie przygotowanej przez Bartka Buczka ramy z dwóch stolików z lat 60. Praca powstała na wystawę Hold Me Closer w galerii HOS podczas Warsaw Gallery Weekend 2023 i została wyróżniona Nagrodą Główną Fundacji Sztuki Polskiej ING.

Veronika Hapchenko, demeter, after Ivan Lytovchenko, 2023, akryl, tusz, płótno, 160 x 335 cm

Na kilka lat przed eksplozją elektrowni atomowej w Czarnobylu Ivan Lytovchenko tworzy monumentalne mozaiki przy alei Lenina w leżącej nieopodal Prypeci. Mozaika zatytułowana Stworzenie ukazuje grecką boginię plonów Demeter. Zainspirowany awangardą Lytovchenko sięga po wątki mitologiczne nie bez powodu. Dla ukraińskich dysydentów pokolenia lat 60. antyczna Grecja symbolizowała opór przeciwko imperializmowi. Hapchenko wchodzi w dialog z mozaikami po tym, jak wojska rosyjskie wkroczyły do Prypeci w 2022 roku. Szeroko otwarte oczy przedstawionych postaci zdają się trwać w przerażeniu wieszczącym nadejście kolejnej katastrofy. U Hapchenko tytułowa Demeter wyłania się z promieni malowanych techniką aerografu. Pigment na płótnie utrwala niszczejący wizerunek, który góruje nad miastem o niepewnej przyszłości. Praca powstała na wystawę Interloper w galerii Import/Export podczas Warsaw Gallery Weekend 2023 i została wyróżniona Nagrodą Główną Fundacji Sztuki Polskiej ING.

Daniel Rycharski, Ogród zimowy 2, 2023, metal, farba emaliowa (olejno-ftalowa), instalacja 13 obiektów, wymiary zmienne

Pierwszy Ogród zimowy powstał w 2013 roku z udziałem mieszkańców Kurówka, którzy razem z artystą stworzyli kolorowe, metalowe kwiaty z części nieużywanych już przez siebie maszyn rolniczych. Kolorowa instalacja, przywodząca na myśl prace Hasiora, ale też wernakularne, recyklingowe ozdoby-samoróbki z polskich ogrodów i podwórek, stanęła wprost na polu. Dla Rycharskiego był to pewnego rodzaju test strategii działań partycypacyjnych oraz sztuki w przestrzeni publicznej w wiejskim kontekście. Ogród zimowy przyciągnął uwagę polskiego świata artystycznego, ale również lokalnych zbieraczy złomu. Ocalałe kwiaty trafiły najpierw na podwórko Rycharskiego, a później do różnych kolekcji sztuki. Dziesięć lat później małych gospodarstw prawie już nie ma, dominuje rolnictwo przemysłowe. Resztki narzędzi, które zaczęły znikać z krajobrazu wsi, to resztki kultury chłopskiej, która odeszła już do przeszłości. Ogród zimowy 2 jest jak scenografia teatralna, upamiętniająca rzeczywistość, której już nie ma. Kombajn, widły, pługi, piły tarczowe, kątowniki, piły ręczne, grabie, zagrabiarka do siana, młynek do zboża – narzędzia, które nie nadają się już do pracy, to świadkowie zmian wiejskiej tożsamości, która nie jest już ściśle związana z ziemią.

Zachęcamy Was do oglądania wszystkich prac na stronie fundacji: www.ingart.pl oraz śledzenia relacji z naszych dalszych poszukiwań i działań na Instagramie (@ingpolishartfoundation) oraz Linkedinie.

Bogna Skwara, Fundacja Sztuki Polskiej ING