Przeżyjmy to jeszcze raz: rok w PodglądzieFundacja Sztuki Polskiej ING

Dobiega końca ciekawy rok, pełen artystycznych wydarzeń i nowości w naszej najmniejszej galerii sztuki, którą znajdziecie w naszej siedzibie od ul. Waryńskiego w Warszawie. Dziś zabieramy Was w sentymentalną podróż i przypominamy, jak zmieniała się wystawa w Podglądzie. Neon, flaga, obraz – było barwnie, kreatywnie i innowacyjnie. Przeżyjmy to jeszcze raz.

Zaczęliśmy neonem

W lutym w witrynie naszej galerii mogliście zobaczyć neon „We are Stern Consumers of Cultural Revolutions” autorstwa Sergeya Shabohina. Neon to element projektu multimedialnego poświęconego dziedzictwu historycznej awangardowej grupy UNOVIS, założonej na początku lat 20. XX wieku w Witebsku przez Kazimierza Malewicza. Dorobek członków i członkiń grupy uznawany jest przez zachodnią kulturę za kluczowy dla światowej awangardy, jednak nieco zapomniany. Obecnie nie ma prawie żadnych oryginalnych dzieł, publikacji i dokumentów z okresu aktywności grupy. Zmieniający się tekst neonu podkreśla umowność historii i geografii artystycznej.

Flaga – symbol protestu

W kwietniu i maju nasi pracownicy, klienci oraz przechodnie mogli podejrzeć w galerii dzieło Yulii Krivich – najnowszy nabytek fundacji. Na wystawie pojawiły się flaga i zdjęcie, symbole happeningu zorganizowanego przez artystkę w 2019 roku pod Dworcem Zachodnim – na końcowym przystanku podróżnych ruszających ze Wschodu do Warszawy. Krivich przed budynkiem dworca pojawiła się z flagą z napisem „W Ukrainie”. Ten prosty gest sprowokował ogólnonarodową dyskusję dotyczącą historycznego kontekstu użycia przyimków „w” lub „na” Ukrainie oraz tego, jak charakter relacji polsko-ukraińskich ujawnia się w języku.

Humor i walka ze stereotypami

Następnie w Podglądzie pojawiła się praca „Jabłko, gruszka, kolumna i klepsydra” stworzona specjalnie na zamówienie Fundacji Sztuki Polskiej ING. Jej autorką była Martyna Kielesińska, artystka wyłoniona z grupy ponad 200 osób, które wzięły udział w przeglądzie portfolio w ramach tegorocznej edycji projektu Artysta–Zawodowiec.

Kielesińska w swoich pracach porusza tematy uprzedmiotowienia i dopasowywania się do społecznych ról i oczekiwań. Z humorem dekonstruuje stereotypy kobiecości z mainstreamowych mediów, wcielając się np. w wyrzucone opakowanie po kremie. Interesują ją mechanizmy kreowania potrzeb konsumenckich i ich wpływ na relacje międzyludzkie.

Wybór pracowników ING

We wrześniu w Podglądzie zagościł obraz „Burza” Hanny Krzysztofiak. Praca została wyróżniona Nagrodą Główną Fundacji 2020 przyznawaną podczas Warsaw Gallery Weekend, a do prezentacji w galerii została wybrana w głosowaniu spośród wszystkich dzieł wyróżnionych Nagrodą Główną Fundacji przez pracowników naszego banku.

„Burza” to pierwszy obraz namalowany na wystawę artystki „Napoleonka albo śmierć” w Polana Institute w 2020 roku, która była rozliczeniem z doświadczeniem depresji oraz rozstania z partnerem. Jest także refleksją na temat światowych wydarzeń kształtujących poczucie lęku i zagrożenia – płótno powstawało w lutym 2020 roku, w przeddzień pandemii. Artystka nawiązuje do postaci Filifionki z „Doliny Muminków”, której życie było wypełnione panicznym strachem przed katastrofą. Gdy wyczekiwana nawałnica nadeszła, niszcząc jej dom, Filifionka – co charakterystyczne dla osobowości lękowych – w końcu poczuła ulgę i odzyskała wewnętrzny spokój.

„Rozpuszczanie” granic

Ostatnią pracą, która pojawiła się w Poglądzie i zostanie z nami do nowego roku, jest tkanina wyróżniona tegoroczną Nagrodą Główną Fundacji, przyznawaną podczas Warsaw Gallery Weekend. Praca „Rozpuszczanie” została wykonana wspólnie przez dwójkę artystów – Martę Niedbał i Pawła Olszczyńskiego – na ich wspólną wystawę Hold Me Closer w galerii HOS podczas Warsaw Gallery Weekend 2023. Tkanina nie była tworzona symultanicznie, ale przez każdego artystę indywidualnie w zaciszu własnej pracowni, i kilkukrotnie podróżowała na trasie Kraków–Warszawa. Wielogłos stał się fundamentem ich pracy, a w dialogu wybrzmiała troska o wkład drugiej osoby.

Praca niweluje granice autorstwa i jednostkowego ego. „Rozpuszczanie” rozpuszcza także granice mediów artystycznych, plasując się na pograniczu tkaniny artystycznej, malarstwa, instalacji. Artyści nie chcieli ujarzmić miękkości tkaniny malarskimi ramami, stąd ich decyzja o wykorzystaniu specjalnie przygotowanej przez Bartka Buczka ramy z dwóch stolików z lat 60.

Weronika Sowa, Pion CEO
Na podstawie informacji dostępnych na stronie Fundacji Sztuki Polskiej ING